این پوست مصنوعی در واقع از یک فیلم نازک تشکیل شده که مجهز به تعدادی سنسور حساس به فشار، دما، رطوبت و جریان هوا شده است. سه ماده نه چندان گران قیمت در ترکیب با رشته هایی از نانو لوله های نقره این فیلم را تشکیل داده اند.
در صورت پاره شدن این پوست الکترونیکی، می توان با افزودن این سه ماده به محل جدایش دوباره پیوندها میان مواد تشکیل دهنده را در دو طرف پارگی ایجاد و آن را ترمیم کرد. اگر میزان پارگی فراتر از ترمیم باشد، به راحتی می توانید کل این پوست را در محلولی ریخته و مواد اولیه سازنده را برای تولید پوستی جدید استخراج نمایید.
انتظار می رود روزی از این پوست مصنوعی ترمیم پذیر برای روکش بدن ربات ها، اندام های مصنوعی و تولید پارچه های هوشمند استفاده شود.
در حال حاضر انواع و اقسام پوست های مصنوعی در نقاط مختلف دنیا در دست توسعه قرار دارند. مثلاً انگلیسی ها نمونه ای را تولید کرده اند که می تواند با بهره گیری از مگنت ها، بدون لمس واقعی اشیای مجازی به کنترل آنها بپردازید. یا نسخه تولیدی ژاپنی ها می تواند پیراهن شما را به یک ابزار کنترل بازی های دیجیتال تبدیل کند.
اگر از تمام قابلیت های پوست الکترونیکی مورد بحث گذر کنیم، باز هم قابلیت بازیافت کامل آن به شدت چشمگیر است. فقط در سال ۲۰۱۴ بیش از ۷ میلیارد تن زباله های الکترونیکی در کشور آمریکا تولید شده است. تمام قطعات سخت افزاری از جمله مدارات، ترانزیستورها و کیت ها قابلیت آن را دارند که از چنین مواد بازیافت پذیری تولید شوند.
منبع : digiato
دیدگاه ها